Ha iedereen!

Het heeft even geduurd, maar ik ben er weer! Een maand geleden was ik me nog volop aan het voorbereiden op de grote reis, nu ben ik inmiddels al bijna gewend aan mijn leventje hier in IJsland. Het gaat erg goed met me! Ik heb hier drie andere Au Pairs leren kennen waar ik het heel erg gezellig mee heb en vaak iets mee onderneem. Zo begin ik al een klein beetje wegwijs te worden in Akureyri. Toch is het tot nu toe niet alleen maar rozengeur en maneschijn geweest. De afgelopen weken heb ik het best wel lastig gehad. Het werd me ineens duidelijk dat ik het mezelf in bijna alle opzichten niet bepaald makkelijk had gemaakt. Het zorgen voor 3 kinderen (jongens!), waarvan de vader vaak van huis is, is een behoorlijke uitdaging! En al zeker in een land waar je de taal niet spreekt! Gelukkig is het niet onmogelijk om je draai in een nieuw en ietwat hectisch gezin te vinden. Inmiddels gaat alles namelijk helemaal prima. De jongens beginnen zelfs naar me te luisteren! Lekker wel!

Voor iedereen die zich afvraagt hoe een dag uit mijn leven er op het moment uit ziet; het zit zo:

• ’s Ochtends word ik gewekt door hét alarm. Niet de wekker op mijn telefoon, maar het alarm genaamd Hjörvar (óf Hákon, óf Hilmar). In de vroege ochtend worden hier al de stembanden uitgetest. Ik kan jullie vertellen, daar scheelt niets aan. Bij alle drie werken ze prima! Mijn dag kan beginnen! YES! ZIN IN!
• Dan sta ik op en kleed ik me aan. De lunch heb ik die avond daarvoor vaak al voor ze klaargemaakt. Wat ik nog moet doen is de drinkbekers vullen met water, de tassen inpakken en helpen met tandenpoetsen. Daarna hijsen de twee oudsten zich in de sneeuwpakken en lopen we samen naar school.
• Als ik weer thuis ben, maak ik een ontbijt voor mezelf. Daarna begin ik aan de huishoudelijke taken. Die zijn per dag verschillend. Meestal bestaan ze uit het afdoen van de tafel, het uitruimen van de vaatwasser, het opruimen van de was en het organiseren van de slaapkamers van de kinderen. Als ik dit allemaal heb gedaan, heb ik vrije tijd.
• Om 13.00 u. komt Hilmar thuis. Naar hem hoef ik vaak niet om te kijken; hij doet graag zijn eigen ding. Om 14.00 u. haal ik Hákon op van school en eten we samen wat. Daarna speel ik met ze of doe ik mijn eigen ding.
• Na het eten hetzelfde verhaal; spelen met de jongens of vrije tijd.
• Voordat de jongens gaan slapen, zorg ik ervoor dat ze schoon ondergoed aantrekken. Daarna help ik ze met tandenpoetsen en breng ik ze naar bed.

Nu de vader thuis is, heb ik meer vrije tijd in de middagen. Pálmi is vorige week woensdag thuis gekomen. Het moet wel raar voor hem geweest zijn om mij (een totaal vreemde) zien rond te lopen in zijn huis alsof het mijn eigen huis is. Gelukkig deed hij daar helemaal niet moeilijk over. Sterker nog, hij is de reden dat ik hier nu ben. Als het aan Hugrún gelegen had, was er geen Au Pair meer in huis gekomen. Dit bedacht ze na de slechte ervaring met de andere Au Pair; zij vertrok na een maand.

Hugrún had me al verteld dat Pálmi heel goed kan koken. En man! Dat kan hij zeker! Een van zijn specialiteiten heb ik vorige week mogen proeven; lamspoot met champignonsaus, een typisch IJslands gerecht. Het is maar goed dat ik een dag van tevoren een sportabonnement heb afgesloten! Ja, je leest het goed. Ik geloof het zelf ook nog niet! Samen met Emily probeer ik iedere week 3 keer naar de sportschool te gaan. Nu maar hopen dat ik daar geen spijt van krijg!

Emily is degene die ik hier het eerste heb leren kennen en waar ik het het beste mee kan vinden. Zij is de Au Pair van de burgemeester van Akureyri en zorgt daar voor haar dochter Lilja (3). Twee weken geleden zijn wij samen begonnen aan de taalcursus. Iedere dinsdag en donderdag verzamelen wij ‘buitenlanders’ ons om een paar woordjes IJslands te leren. Ik heb klasgenoten uit Engeland, Duitsland, Bulgarije, Kroatië, Tsjechië, Marokko, Egypte en Thailand. De lessen worden gegeven door 2 vrouwen; Anna en Kristine. Op de dinsdagen staat Anna voor de klas, een schat van een mens! Ze is eind 50, vrij klein en erg temperamentvol. Ze doet me een beetje denken aan de opgedroogde versie van Björk. Daarbij is Anna, evenals Björk, erg extravagant. Ik heb haar nu twee dinsdagen meegemaakt. De ene keer was ze gekleed als een clown, de andere keer als bosnimf (tenminste, in mijn ogen…). Als ze niet voor de klas staat, geeft ze optredens. Ook in het buitenland. Dat het leven voor haar een grote voorstelling is, blijkt wel uit de taalcursus. Van de 4 uren les die we tot nu toe hebben gehad, hebben we minstens 3 uur over staan gooien met een bal. Iets met ‘spelenderwijs leren…’ Maar zonder grap, ik vind de taalcursus super leuk! Het brengt me o.a. in de gelegenheid om even lekker te kletsen (en te zeuren) met Emily en Sina (de andere Duitse Au Pair in Akureyri) over van alles en nog wat.

Over het algemeen heb ik niet zo veel om over te zeuren. Ik realiseer me wel dat ik het veel slechter had kunnen treffen (zie serie ‘Au Pairs’ op NPO 3). Toch is er één dingetje dat me dwars zit. In mijn vorige blog vertelde ik over Hjörvar die mijn Skyr op at toen ik even iets anders aan het doen was. Guess what! De twee oudste jongens blijken er ook een handje van te hebben om alles op te eten wat van mij is. Of het nu mijn lunch is, het drinken dat ik op tafel heb laten staan, de smoothie die ik die middag gekocht heb… Alles eten/drinken ze op! Morgen laat ik een bordje komkommer op tafel staan. Eens kijken of ze daar ook zo gehaaid op zijn! Thuis in Gennep was mijn eten ook nooit veilig. Daar liep een puberende broer rond die de gewoonte had om alles wat hij zag achterover te gooien. Zijn alle mannen zo? Misschien moet ik me er maar bij neerleggen.

Als het hierbij blijft, weet ik zeker dat het nog even gaat duren voordat ik op het vliegtuig terug naar Nederland stap. Ik ben ondanks de heimwee van vorige week ontzettend blij met hoe alles me hier vergaat! En daarbij ben ik ontzettend nieuwsgierig naar alles wat me nog te wachten staat!

Jullie horen van me!

Auf Wienerschnitzel!

X Mirthe